
Her hayat bir hikayedir. Kimileri hayatta var olmayı seçer, kimileri akıp giden hayatı sadece seyretmeyi. Bazen acılar ummadığın anda çıkar karşına. Teselliyi ararsın yaktığın bir sigarada. Oturur kalırsın. Kim bilir belki acınıda gömersin o sigaranın küllerine, belki hayallerini. Kim bilir, belki mutluluğu da yine o sigaranın dumanında ararsın.
Hayat bazen boşluğa haykırmak gibidir. Bazen bir insan bin hayat yaşar ya da bin insan tek hayat...Ben hayatı kah izledim, kah içinde akıp gittim. Ama daha çok izleyici olmayı tercih ettim. Sorarlardı neden suskunsun diye. Bilmezlerdi aslında hayatı izleyenlerin hikayeleri daha büyük, anlatacak şeyleri daha anlamlı. Yolculuk yapmayı sevdim. Hayaller kurmayı, gördüklerimi ruhumda hissetmeyi. Dinlemeyi sevdim. Zamanı aradım...Sevgiyi , huzuru, masumiyeti aradım. Saf olanı aradım...Kimisi onu kirletmeyi tercih etti. Kimisi izlemeyi. Oysa mahumiyet tende değil, ruhtaydı. Akıp giden hayatta yolcu olmayı seçtim. Fakat durup izleyenlerden değil, kendi içinde akıp giden. Ve yolculuk ederken öğrendim, kimsenin gerçekten masum olmadığını...
__arzu-keş__