11 Ağustos 2011 Perşembe



Eskiydi duygular. Yüzyıllardan beri aynı, değişmeyen. Aşk acısı da aynı, kalp kırıklığı da... İhanete uğramanın, kandırılmanın verdiği duygu, özlemek, özlem duymak...Ağladığında kalbinde hissettiğin acı ve onu sana çağrıştıran ne varsa hissettirdiği ince sızı. Yüzyıllar önce yaşayan insanda aynı şeyi hissediyordu. İnsandık. Özümüzde aynıydık. Şimdi...Dünya karıştı. Açlık, savaş, haksızlık dizboyu. Bıraktığı izler ise aynı. İnsandık. Nereye kadar? Ne kadar? Aşk mı bıraktı bizi...Yoksa biz mi bıraktık Aşk'ın ellerini.


__arzu-keş__

Hiç yorum yok: